Eat...Sleep...Extract...Repeat!

Het is inmiddels al weer even geleden dat we ons laatste reisverslag hebben geschreven. We leven nog en vermaken ons prima. Geen nieuws, is goed nieuws in dit geval, want we hebben ontzettend leuke en drukke tijd achter de rug. Er valt heel veel te schrijven, dus splitsen we dit reisverslag in tweeën.

Ons laatste reisverslag eindigde op de heenreis naar de Phelophepa train of hope. Daar kwamen we zondagavond aan in Mkhulu en daar zagen we de eerste patiënt al voor de trein slapen, om als eerste de volgende dag geholpen te kunnen worden. Na onze installatie in de treincabines, volgde een lekker diner verzorgd door de studenten van de hotelschool. Zij zorgen voor drie heerlijke (warme) maaltijden op een dag, bestaande uit veel vlees, eieren, gezoete groenten en machtige desserts (absolute aanrader: malva pudding met cake). We hebben deze weken een lekkere culinaire introductie in de Zuid-Afrikaanse keuken gehad. Deze calorierijke maaltijden bleek een goede brandstof te zijn voor het harde werk dat ons te wachten stond.

De laatste keer dat de trein het plattelandsdorp Mkhulu aandeed, is ruim 3 jaar geleden. Er zijn verder geen grote ziekenhuizen of tandheelkundige voorzieningen in de buurt voor de lokale (arme) bevolking. Dit resulteerde in een aantal drukke dagen van ruim 12 uur extraheren. Er is geen tijd voor een uitgebreide restauratie, omdat er zo veel mogelijk mensen geholpen moeten worden. Dus hebben we ook tanden getrokken die in Nederland makkelijk hersteld hadden kunnen worden. Ze betalen hier echter maar 10 rand(€0,80) voor een behandeling en nog eens 5 rand voor eventuele medicatie. Dat ze soms 8 uur moeten wachten, voordat ze geholpen kunnen worden, maakt ze dan niet veel uit…. This is Africa… mensen zijn gewend om hier te wachten.
De mensen komen in de dental clinic met monden bestaande uit meer gaten dan tandweefsel. Dan is het ons om te ontcijferen welke tand het meest pijnlijk is, omdat we slechts aan één kant kunnen extraheren. Dat ging nog best lastig, omdat meer dan de helft van de lokale bevolking geen Engels sprak. Gelukkig waren onze supervisors Dr. Guza en Dr. Manamela aan boord om ons te helpen met de taalbarrière.
Ook buiten de tandheelkunde kliniek liepen er vertalers rond om te helpen bij de screening van de patiënten. De studenten op de trein doen namelijk niet alleen extracties, maar ook andere taken zoals de screening van patiënten in de wachtrij en de sterilisatie van de instrumenten.
In de eerste week hebben we ons aantal extracties uit Nederland hier ver viervoudigd en zijn we inmiddels ruim 100 extracties verder en compleet de tel kwijt. De techniek en gebruikte materialen zijn iets anders dan in Nederland. Waar we in Nederland al snel naar de boor grijpen om een tand uit een kaak te verwijderen, wordt er hier net zo lang gepeuterd tot de wortels er uit komen. Ook hebben we een aantal Afrikaanse worstelmethodes geleerd om kinderen in de houtgreep te leggen voor een extractie. Wanneer de mond niet open gaat prikken ze even met de naald in de lip, zodat de mond ‘vanzelf’ open gaat.
Deze methode is in het begin wel even wennen, maar er is maar één kans om die kinderen kunnen helpen. Helpen we ze vandaag niet, dan lopen ze misschien nog wel 3 jaar rond met pijn en ontstekingen.

Helaas stond de trein maar één week op dit station. Er viel nog zoveel meer te doen, maar op zaterdag vertrokken we al weer naar ons volgende station in Acornhoek. Een weekend waarin we eindelijk wat vrije tijd hadden om rustig aan te doen en dingen te ondernemen. Jammer genoeg bleek het transport regelen om ons ergens naar toe te brengen, een erg lastige opgave. We hebben dat weekend alleen een uitstapje naar winkelcentrum kunnen maken, wat echt voelde als een bevrijding van de treinomgeving. De rest van de tijd hebben we vooral doorgebracht met het spelletje de “Saboteur” samen met de andere Zuid-Afrikaanse tandheelkunde studenten. Zo hebben ook wij ons Zuid-Afrikaans kunnen bijspijkeren en spreek ons al een biekie Afrikaans.

De week in Acornhoek was totaal anders dan in Mkuhlu. De populatie was beter gesteld, sprak beter Engels en heeft betere medische en tandheelkundige voorzieningen in de buurt. Deze week hebben we daarom vooral veel tandsteen verwijderd (lees: zwarte plakkaten die de tanden op natuurlijke wijze bij elkaar houden). Deze week was er de mogelijkheid om rond 17.00 uur af te ronden, dus konden we verder met onze Saboteur competitie.
We hebben een hoop geleerd op de trein en een geheel andere blik op tandheelkunde gekregen. We zijn benieuwd wat we nog gaan tegenkomen in Zuid-Afrika.

Die vrijdagmiddag vertrokken we weer richting Pretoria, waar we tijdelijk in een andere Bed&Breakfast zijn ingetrokken. Lianne is dat weekend nog naar Johannesburg vertrokken met de andere groep Nederlandse studenten. Tom moest helaas nog hard aan zijn onderzoeksprotocol werken, maar gelukkig was er ook tijd voor ontspanning bij het festival Park Acoustics in Pretoria. Daar traden bekende Zuid-Afrikaanse artiesten op, ter gelegenheid van het 4-jarig bestaan van het festival.

De week er op ging het programma verder op de universtiteit en werden de voorbereidingen getroffen voor onze trip naar Swaziland. Hierover nog veel meer in ons volgende verslag!