Het echte begin van THK in Zuid-Afrika

Maandag 5 mei begonnen we eindelijk met ons eerste dagje op THK. Een introductiedagje waarin we eerst uitleg kregen over infectiepreventie (hygiëne). Enige verschillen met NL zijn dat de meeste studenten hier lopen met witte jassen met lange mouwen, je gewoon met je vieze handschoenen je cubicle (unit) uit mag lopen, je de leidingen niet hoeft door te spoelen en nog een aantal dingen waar onze Lenie niet blij mee zou zijn. Daarna volgde een introductie op zaal door sister Buys, een zeer strikte tante die het organisatorische werk op zaal doet. Vervolgens kwam een tandheelkundestudent ons ophalen om een rondleiding door het gebouw en op de campus te geven. Het gebouw lijkt qua indeling wel wat op het tandheelkundegebouw in Nederland. De tijden/sessions zijn hier van 7.00-9.00u, 9.30u-11.30u en 13.30-16.00u.

De dag erop begonnen we (om 7.00u) met onze slaperige hoofden op “the skills lab” (prekliniek), waar we werden ontvangen door Dr. Lombard, de baas van de prekliniek. We mochten beginnen met het maken van onze gipsen kaken, waarop we de volgende 2 weken zouden werken. Tanden uitzoeken en ingipsen in een metalen houder/model. Binnen 3 kwartier waren we klaar en mochten we alweer gaan, terwijl er 2 uren voor stonden ingepland. Even later mochten we beginnen op KGM (Kaak, Gesich en Mondchirurgie) waar extracties aan de lopende band plaatsvinden. Wij hadden gedacht dat we enkel zouden gaan assisteren, maar niets was minder waar. Allereerst moeten de tandheelkundestudenten bij patiënten met een te hoge bloeddruk de bloeddruk zelf opmeten op de handmatige manier, iets wat wij niet gewend zijn. Niet veel later stond Lianne al met een anesthesiespuit en een extractietang in haar handen. Bij haar 2e patiënt van de ochtend moest de dokter toch echt even helpen. Afgebroken worteltjes zijn hier niet zeldzaam, maar deze worden er letterlijk met elk mogelijk instrument uitgegraven, niet erg subtiel. Tom was zo lief om het hechten maar even over te nemen van de tandheelkundestudent waar hij bij stond te assisteren, omdat ze na het extraheren met trillende handjes stond. Nadat een patiënt is behandeld, komt er een lading aan papierwerk wat de studenten moeten invullen met veel verschillende codes. In het begin erg verwarrend, maar we kwamen er snel achter dat bij elke patiënt precies hetzelfde werd ingevuld. Hierna hadden we een middagje vrij.

Woensdag hadden we weer een dagje vrij, omdat het stemdag voor alle Zuid-Afrikanen was. Op deze dag staan er ellelange rijen voor elk stemloket en kan het hier en daar wat onrustig zijn. Het is echt een big happening, want de gekleurden kunnen pas stemmen sinds 1994, na de afschaffing van de apartheid. Een goede dag om met een groepje Nederlanders de stad te ontvluchten naar de “Cradle of Humankind” wat uit 2 delen bestaat, een museum en de grotten. Dit is de plek waar de oudste mensenresten zijn gevonden, een echte toeristenattractie.

Donderdag en vrijdag mochten we weer aan de slag op de prekliniek en KGM. Daarnaast hebben we ook geassisteerd bij de 4ejaars (thk duurt hier 5 jaar). Ze beginnen hier pas in hun 4e jaar met het behandelen van patiënten. Onze handen jeukten daarom behoorlijk tijdens het assisteren........

Vrijdagmiddag vertrokken we met z'n tweeën aan de 5 uur durende rit richting Drakensbergen. Een route bestaande uit o.a. 250km lange rechte weg door een bergachtig en prachtig landschap tot ons hostel, waar de rest van de groep voor dit weekend op ons stond te wachten. Een hostel met jacuzzi, zwembad, sauna en bar in dezelfde ruimte, wat hebben we het toch zwaar. De volgende ochtend stonden we vroeg klaar om met een guided tour naar Lesotho te gaan. Lesotho is een "klein" landje midden in Zuid-Afrika, ook wel "kingdom of the sky" genoemd, omdat dit staatje erg hoog ligt en het laagste gebied nog steeds 1100m boven zeeniveau ligt. De wegen waren nauwelijks begaanbaar met ons busje, maar stapvoets en door elkaar geshaked kwamen we toch aan bij het dorpje waar we moesten zijn. We bezochten een plaatselijk schooltje, klommen naar de bushmanpaintings op de rotsen, dronken plaatselijk gebrouwen bier (niet te zuipen), bezochten de medicijnman (waar sommigen wat love potion op de kop getikt hebben) en als laatste aten we wat plaatselijk voedsel (pap met spinazie, wat errugg lekker was). De kinderen in het dorp stormden telkens op ons af, alsof ze wisten dat er wat te halen was bij die toeristen. Ballonnen, stempels, potloden en fluitjes van de Hema werden uitgedeeld door een paar uit onze groep en al gauw was heel het dorp voorzien. Daarnaast denken we dat de kabouter plopdans erg goed beviel en ook de selfies werden in overvloed gemaakt. Al met al een geslaagde dag en de oogjes vielen dicht bij de terugweg naar het hostel. Volgens de geruchten zou 's avonds de plaatselijke zanger met zijn gitaarkunsten samen met de locals voor een dikke party zorgen, helaas bleef het erg rustig. Tom vond z'n weg al snel naar de jacuzzi en Lianne is die avond ten huwelijk gevraagd door de plaatselijke zanger. Wat willen we nog meer. Zondags stond een hike in het amfitheatergebied op de planning (geen echt amfitheater, maar rotsen die erop lijken). 5 uren hiken in totaal door de bergen met hier en daar wat apen op de weg. Lianne was er helaas niet helemaal heelhuids van teruggekomen en een ingezwachtelde dikke verzwikte enkel was het resultaat (mede mogelijk gemaakt door dokter in spé Sander Dexters). Het was tijd om terug naar Prétoria te gaan. Moe en voldaan van een topweekend kropen we weer ons bed in om de volgende ochtend lekker uit te slapen en om half 10 op KGM te staan.

Afgelopen week verliep rustig met elke dag ongeveer hetzelfde rooster. Prekliniek, KGM en assisteren bij 4ejaars. Vooral bij KGM mogen we ons uitleven met extracties, zeer leerzaam en leuk om te doen. Een nieuw onderdeel was pedodontologie, waar we meteen het diepe in werden gegooid en we een intake bij een 5jarig jongetje moesten afnemen. Een behandelplan schrijven is hier niet meer dan 4 voorgedrukte a4-tjes invullen, veel makkelijker dus. Voor de thk-igen onder ons: composiet gebruiken ze niet bij kinderen, enkel compomeer (twinkystar) en GIC. Monitoren doen ze enkel als het glazuur intact is en het slicen van de approximale contacten doen ze niet aan. Laatstgenoemde is hier ook niet goed mogelijk omdat de mh hier dat niet snel toelaat. Stainless steel kroontjes gebruiken ze daarentegen wel veel. We hebben dus ook erg veel zin om ons behandelplan uit te voeren met veel vullingen en enkele pulpotomieën met stainless steel kroontjes.

Vrijdagavond waren we uitgenodigd door een tandheelkundestudent om naar hun huisfeest te komen. "Keggs and eggs", bier en chocolade. Het uitgaansleven begint hier echt vroeg en het feest startte ook om 18.30u. Rondom een kampvuurtje werd het nodige genuttigd en werden de sociale contacten gelegd. Een goede afsluiting van de eerste weken in Prétoria.

Op dit moment zitten we in de bus richting Nelspruit waar de Phelopepa train of Hope op ons staat te wachten (de geïnteresseerden kunnen dit googlen). Het is een medische trein opgericht door de Bill Clinton foundation die door Zuid-Afrika rijdt. Deze stopt op bepaalde plekken om daar de locals die erg weinig te besteden hebben toch te voorzien van de basis medische hulp voor minder dan een euro. Er zitten o.a. opticiens, verpleegkundigen, psychologen en farmaceuten op. De locals weten dat de trein eraan komt en zitten dan ook soms 2 dagen te wachten bij de plek om geholpen te worden. Wij zullen hier dan ook vooral erg veel extracties doen van 's ochtendsvroeg tot 's avonds, de uren wanneer het licht is. Wij zullen 2 weken op de trein werken met 4 andere tandheelkundestudenten en zullen rijden richting Hoedspruit (richting Krugerpark). We hebben al gehoord dat de neushoorns vanuit de badkamer te zien zijn. In het weekend zijn we gelukkig wel vrij en misschien zit er een tripje richting het Krugerpark in. We zijn zeer benieuwd wat dit avontuur ons gaat brengen en hebben er veel zin in!